Θυμάσαι την κουβεντούλα μας; Με την ψυχή να ανεβοκατεβαίνει και από τη μια έστελνε γύρη στα αστέρια και από την άλλη ξερνούσε πεθαμό...
... Λες κι οι καμπάνες χτυπάνε άλλοτε πένθιμα και άλλοτε χαρούμενα, καλώντας τα παιδιά της γης να βιαστούν, τα κάλαντα να ψάλλουν, να μπουν στο πνεύμα της άγιας νύχτας... κι όσα προλάβουν...
... οι κυνηγοί έχουν μεγαλύτερη καρδιά. Όταν πετύχουν το ζώο που στόχευσαν, δεν το σημαδεύουν άλλο. Συγκρατούνται...
... Με τα χρόνια οι σχέσεις κουράζονται, κάνουν κοιλιές, που για να ξεφουσκώσουν χρειάζονται συνταγή γιατρού.
Η τύχη δεν παίζεται με τραπουλόχαρτα. Είναι ένας χάρτης προς εξερεύνηση. Είναι μια αρρώστια που θέλει απόφαση. Ένα έργο με αρχή και τέλος. Ένα μεγάλο μυστικό που πρέπει να φανερώνεται τμηματικά. Είναι ένας ήλιος που φορά πάνινα παπούτσια. Ένα χρυσόψαρο είναι που παραμένει πορτοκαλί ακόμη και μετά τη δύση του ονείρου...